Het thema in dit zesluik is de reis van duister naar licht. Die begint in de Rothko en eindigt met het Lichtgedicht op de molen.
Rothko
“Zelfs is het voor een schaduw te donker nu.”
Fragment uit video met gedicht in ondertiteling (duur 8:13 minuten).
Breeze from the sea
“Ik voel mij nu als de schepen die hier liggen op de bodem.
Ik begroet mijn trouwe kamergenoot duisternis, hij wacht mijn ontwaken af.”
Fragment uit video met gedicht in ondertiteling (duur 5:36 minuten).
Tweelingziel
“Tussen ons zitten lichtjaren.
Dit is ons liefdesgedicht door de lichtjaren heen.
Het licht raakt mij op afstand nog steeds.
Jij schijnt mij toe vanuit een ver universum.”
Fragment uit video met geluid (duur 15:41 minuten).
Droste-effect
Fragment uit video (duur 3:55 minuten).
Sun in an empty room
In deze kamer komt de schaduw tot rust en mijmert. Zij stapt uit het duister.
Dit is het laatste werk van Hopper; hij wilde tot de essentie komen.
Fragment uit video (duur 3:27 minuten).
Lichtgedicht
In deze video draag ik mijn Lichtgedicht voor, een ode aan grote kunstenaars, het leven en het licht:
Ik heb de film opgenomen op een windmolen, 77 meter boven het Flevolandse landschap.
“Dag David Bowie daar zie ik je licht verderop stralen zoals in Heroes.
Dag land dat rustig aan mijn voeten ligt en kijkt omhoog naar de hemel.
Dag wolken jullie zwerven verder.”
Fragment uit video met geluid (duur 15:00 minuten).